دریاچه ایل گلی(به معنی استخر شاه) ابتدا در زمان آق قویونلوها به صورت استخری با عمق 12 متر ایجاد و در دوران صفویان گسترش یافت. پیش از روی کار آمدن صفویان، این استخر بزرگ‌ترین منبع ذخیره آب جهت آبیاری باغ‌های شرق تبریز بود. صفویان نخاله، شن و ماسه‌های این استخر را خالی کردند و دور آن دیوار کشیدند. در دوران قاجار نیز مسیر‌هایی در اطراف این استخر ایجاد و درختان تبریزی و بید مجنون در اطراف آن کاشته شد.
در دوران پهلوی این مکان به شهرداری واگذار شد تا آن را به یک گردشگاه عمومی تبدیل کند و در این زمان بود که اولین تعمیرات اساسی در محل مذکور انجام شد. در حال حاضر این استخر ابعادی در حدود 200 در 200 متر دارد که عمق آن در گوشه شرقی از 3 تا 9 متر در کناره دهانه متفاوت است. البته در گذشته ابعاد استخر بزرگ‌تر و کف آن نیز طبیعی بود اما در حال حاضر به‌دلیل ایجاد باغچه در اطراف آن، ابعادش تا حدودی کاهش یافته است.
آب دریاچه ایل گلی توسط یکی از رودخانه‌های لیقوان که در نزدیکی روستای چاوان است تامین و به‌شکل جویباری از سمت جنوب شرقی دریاچه وارد آن می‌شود.
مقابل دریاچه ایل گلی نیز تپه نسبتا بزرگی وجود دارد که کاملا درخت‌کاری شده است.
در وسط استخر بنایی به‌شکل هشت ضلعی و دو طبقه وجود دارد که با نام عمارت یا کاخ ایل گلی شناخته می‌شود. این بنا در حال حاضر به عنوان رستوران مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته ساختار فعلی این بنا همان ساختار اولیه‌اش نیست. کاخ ایل گلی در ابتدا خشتی بود و سپس در سال 1346 تخریب و ساختمان جدید جایگزین آن شد. هشتمین پسر عباس میرزا، با نام قهرمان میرزا، این بنا را گسترش و تبدیل به گردشگاه سلطنتی برای درباریان قاجار کرد.
مسیری در وسط استخر ایل گلی وجود دارد که انتهای آن به این بنا متصل می‌شود و در واقع عمارت مذکور در وسط استخر و به‌صورت شبه جزیره قرار گرفته است.
از امکانات تفریحی و رفاهی ایل گلی می‌توان به قایق‌سواری، مینی‌گلف، مسیر مخصوص دوچرخه‌سواری، فضای مخصوص کمپ، غرفه‌های فروش خوراکی , درشکه سواری, تالار اندیشه، نمازخانه و پارکینگ اشاره کرد.
تبریز ,7 کیلومتری مرکز شهر
