یکی از خوشمزه‌ترین و معروف‌ترین سوغات شهر ساری، سوهان کنجدی(پشت زیک) است.
در تهیه این شیرینی از شکر، کنجد، عسل، گردو، کره و زعفران استفاده می شود.
نان کماج یکی دیگر از شیرینی‌های جذاب مازندرانی است که معمولا به عنوان شیرینی عید نوروز طبخ می‌شود.
این شیرینی که ظاهری شبیه به کیک دارد، یکی از سنتی‌ترین و قدیمی‌ترین سوغات شهر ساری است.
یکی دیگر از خوراکی‌های خوشمزه و مقوی شهر ساری آغوزنون است.
شکل ظاهری این شیرینی شبیه نان‌های محلی است و برخی از مردمان محلی در مازندران برای تهیه آن از کنجد نیز استفاده می‌کنند.
شیرینی آغوزنون بهترین خوراکی در جشن‌های بومی و محلی مازندرانی است.
آغوزنون در واقع یک نان گردویی است که طعم بسیار بی نظیری دارد.
نان کوهی(نان ییلاقی) جز شیرینی‌های سنتی و از محبوب‌ترین سوغات مازندران بوده که از تخم‌مرغ، شیر، شکر، کره، آب و آرد تهیه می‌شود.
چیزی که باعث شده طعم نان ییلاقی متفاوت باشد، پر کردن لایه میانی شیرینی از کنجد، گردو یا شکر و یا زرده تخم‌مرغ است.
رشته به رشته را می‌توان در لیست یکی دیگر از شیرینی‌های سنتی محبوب و پرطرفدار شهر ساری به حساب آورد که بسیار خوشمزه و لذیذ است.
این شیرینی از ترکیب رشته مخصوص تهیه شده با آرد برنج، گردو، شکر و روغن به دست می آید.
حلوای اوماج یکی دیگر از شیرینی های مازندرانی است که با اندکی تفاوت در استان گلستان هم تهیه می‌شود.
حلوای اوماج از ترکیب آرد ,کره ,شکر و زعفران تهیه می‌شود.
برنجک یکی از شیرینی های سنتی شهر ساری است که از برنج تهیه می‌شود.
این شیرینی در میان مردم مازندران از محبوبیت خاصی برخوردار بوده و بیشتر در جشن‌ها و مهمانی‌ها سرو می‌شود.
برای تهیه این شیرینی سنتی نیاز به برنج، شکر، آب، روغن و آب‌لیمو است.
ظاهر برنجک بسیار شکیل بوده و بافت پفکی و تردی دارد.
یکی از سوغات پرطرفدار شهر ساری عسل کوهی است.
انواع ترشی و لواشک از خوشمزه ترین سوغات شهر ساری است.
ترشی بادمجان، ترشی سیر، ترشی لیته، ترشی مرکبات و همچنین لواشک و میوه‌های فرآوری شده با طعم آلوچه، آلو یا تمشک از انواع آن می باشد.
انواع ماهی و خاویار جز معروف‌ترین سوغات استان مازندران هستند.
ماهی سفید، اردک ماهی، ماهی سالمون و کیلکا، نمونه‌ای از این ماهی ها هستند.
از دیگر سوغات مهم شهر ساری چای,برنج و زیتون است.
پرتقال، مرکبات و کیوی از مهم ترین محصولات کشاورزی این منطقه است.
دلار که ترکیبی از سبزی‌های محلی مانند گشنیز، چوچاق، خالواش، بو انجیر و نعنا به همراه مقادیر زیادی نمک است.
دلار یک چاشنی جذاب برای انواع غذاها,ماست و میوه‌ها است.
حصیر بافی در برخی از روستاهای استان مازندران به ویژه در غرب استان رایج است.
در مازندران از نوعی حصیر به نام کوب برای زیرانداز استفاده می‌شود.
برای بافت کوب از گیاهان خود رو مانند گاله و واش که در باتلاق‌ها و آب بندان‌ها می‌روید بهره می گیرند.
برای تهیه زنبیل و سبد نیز از همین گیاهان استفاده می‌شود.
گلیم بافی یکی از دیگر صنایع دستی و سنتی استان مازندران محسوب می‌شود.
در حال حاضر در بیشتر روستاها و شهرهای استان به هنر گلیم بافی اشتغال دارند.
نقوش گلیم اغلب به شکل هندسی است و بافنده با الهام گرفتن از طبیعت اطراف خود، نقش می‌زند.
رنگ گلیم نیز بر گرفته از طبیعت پیرامون و غالبا رنگ‌های تند و شاد مانند قرمز، نارنجی، کرم، سبز و سرمه‌ای است.
جوراب بافی یکی از صنایع دستی رایج و بومی منطقه است که به ویژه در روستای صالحان از جمله صنایع دستی اساسی محسوب می‌شود.
این صنعت بومی را می‌توان بر مبنای تولید و مصرف آن به جوراب چکمه‌ای یا ساق بلند و ساق کوتاه تقسیم کرد.
در روستاهای منطقه در حال حاضر تولید جوراب به شکل ساده انجام می‌شود و پشم گرفته شده از گوسفند بدون رنگ آمیزی واستفاده از نقوش مختلف عرضه شده و جنبه هنری ندارد.
موج بافی به عنوان هنری فراگیر در گذشته مطرح بوده و اکنون نیز کم و بیش در این منطقه رواج دارد.
ماده اولیه موج بافی که به نام‌های رختخواب پیچ و ایزار نیز معروف است، پشم است.
به همین دلیل ارزان و قابل شستشو، دارای استحکام و نرم و سبک است.
امروزه این هنر بیشتر در روستاهای منطقه کجور به جا مانده است.
گونه‌ای از این دست بافت‌ها با همین کاربرد چادر شب نامیده می‌شود و معروف‌ترین آن چادر شب دارایی است که دارای رنگ‌های متنوع به ویژه طیف‌های گوناگون رنگ قرمز که جاذبه بیشتری نسبت به رنگ‌های دیگر دارد است.
در این منطقه در کنار بافت این نوع پارچه، سفره‌های ظریف و پرارزش نیز بافته می‌شود.
پارچه بافی یکی دیگر از صنایع دستی این منطقه است.
در گذشته بافت انواع پارچه‌های پشمی، ابریشمی و نخی معمول بوده است.
نوعی پارچه ابریشمی که الیجه نام داشت برای دوخت کت زنانه به کار می‌رفت.
از پارچه‌های پشمی چوغا و باشلق برای پالتو استفاده می‌شود.
و از شمد که نوعی پارچه خنک و لطیف است در تابستان به جای پتو استفاده می‌شود.
چنته نوعی کیف دسته دار است که در روستای لفور از توابع سواد کوه تولید می‌شود.
برای بافت چنته از دستگاه کرک چال استفاده می‌شود و مراحل تولید آن مانند جاجیم است با این تفاوت که پس از پایان کار، دوردوزی و گاه با مهره‌های تزیینی و خرمهره تزیین می‌شود.
نمد مالی در بیشتر مناطق استان مازندران به خصوص درمنطقه کجور و روستاهای اطراف رامسر رواج دارد.
ماده اصلی نمد پشم و گوسفند است.
نمد به رنگ‌های طبیعی مانند سفید, سیاه و قهوه‌ای است و برای نقش اندازی آن از پشم‌های رنگ شده شیمیایی بهره می‌گیرند.
جارو بافی یکی از صنایع دستی کهن و ارزشمند مازندران است؛ این هنر بیشتر در شهر امیرکلا، یکی از شهرهای مهم استان بافته می‌شود.
هنرمندان محلی امیرکلا برای بافت جارو که در زبان بومی با نام سازه شناخته می‌شود، با ظرافت زیاد و هنرمندانه ساقه‌های جارو را در کنار هم می‌چینند. آن‌ها در قسمت سکان دسته از انواع سیم‌های ظریف استفاده و قسمت تاج جارو را با نخ‌های پلاستیکی در رنگ‌های شاد و متنوع درست می‌کنند.
یکی از مراکز ساخت سفال در شهر ساری,کلاگر محله جویبار است.
آقای غلامعلی چینی ساز از استادان به نام این منطقه می باشد.
ابزار سفال‌گری شامل چرخ، کاردک برای بریدن و سوراخ کردن کار، غربال، سطل، تشت، کوره، ول کارد، نخ و قالب گل زدن است.
