دریاچه اوان در 75 کیلومتری شمال شرق شهرستان قزوین,جاده الموت و در میان روستاهای اوان، وربن، زرآباد و زوار دشت واقع شده است.
دریاچه بیش از 70 هزار مترمربع وسعت دارد و عمق آن در عمیق‌ترین قسمت به حدود 6 متر می‌رسد.
غیر از گونه‌های درختی دست‌کاشت نظیر بید، چنار، تبریزی، سیب، آلبالو،گیلاس، سنجد، فندق و گردو، گیاهان علفی مانند گون،کنگر، شیرین بیان و گونه‌های مختلف دیگر از خانواده گرامینه و لگومینیوزه هم در حوزه آبخیز اوان وجود دارند.
از گیاهان داخل دریاچه هم می‌توان به نی بن در آب و گیاهان غوطه ور خوشاب و چنگال آبی اشاره کرد.
خرس قهوه‌ای، روباه، شغال، گراز، گربه وحشی، لاک‌پشت، خرچنگ و انواع مختلف پرندگانی مانند شاهین، دلیجه، کبک، انواع عقاب، فاخته و کبک تنها بخشی از جانوران این منطقه به شمار می‌روند.
انواع ماهی از جمله قزل آلای رنگين، كپور و اردک ماهی نیز در این دریاچه زندگی می‌کنند.
اوان در لغت به معنای محل جوشش و تجمع آب است.
دریاچه اوان در تاریخ 20 بهمن 1389 در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
سکوهای مناسب برپایی چادر
رستوران
بوفه
تخت‌هایی برای استراحت
فضایی برای پارک خودرو
پمپ بنزین (در رجایی دشت و معلم کلایه)
سرویس بهداشتی
استان قزوین، معلم کلایه، جوار روستاهای اوان و وربن
